Mijn kleinzoon zit naast me aan de tafel. Hij vraagt naar zijn iPad. Met een vader in de ICT heb je die al bijna voor je geboorte. Intussen speelt hij met een brandweerauto en met koeien en paarden. Niet de echte, maar kleine van kunststof. Tijden veranderen en sommige dingen blijven altijd.
Ik herinner me één van de eerste keren, dat ik op een PC bezig was. Een toenmalige collega, begin 50, zei de historische woorden: “Dat zal mijn tijd wel duren. Daar ga ik niet meer mee aan de slag.” Hij kreeg geen gelijk. Een familielid van me zei bij de eerste meergranenbroden: “Ik eet geen vogelzaad.” Later deed hij het toch. Ik heb me altijd verbaasd over die houding. De wereld draait door. Die kun je niet stilzetten.
Meestal is de herinnering romantischer dan de werkelijkheid.
Bij verandering heb je altijd drie opties. Optie 1: Je wacht net zolang tot je wel gedwongen mee moet (of als ondernemer omvalt) en verkettert intussen iedereen die eerder dan jij meegaat. Optie 2: Je verandert mee als de grote meerderheid dat doet, omdat de verandering best spannend of ingrijpend is. Of, optie 3, je loopt voorop en omarmt de verbeteringen. Verbeteringen, inderdaad. Het is wel handig om even te toetsen of een verandering ook wel een verbetering is.
Zelfs als het een verbetering is, verbaast het me hoe sommige mensen dan toch aan het idee vasthouden dat vroeger alles beter was. Meestal is de herinnering romantischer dan de werkelijkheid. Ik denk aan de prachtige ijsbloemen op de ramen van de gezamenlijke slaapkamer in mijn jeugd. Intussen was het steenkoud in bed. Of ik denk aan hoe goed je vissen ving met Kingcorn. Ze waren er gek op. Maar ik was geen vis.
De sector draait om de bakkers, operators, productiemensen, chauffeurs en winkelmedewerkers
Een verbetering kan ook bedreigend zijn. Omdat je over je eigen schaduw, je eigen belang, heen moet stappen. Dat je moet inschikken, omdat het belang van de groep of sector vóór gaat. Zo’n verbetering zorgt er vaak voor, dat je samen wel bereikt wat je alleen niet kunt. Of dat je samen sterker bent en verder komt dan alleen. Dat vraagt wat van je, omdat je moet erkennen dat de wereld niet om jou draait. Zoals de bakkerij niet draait om – bijvoorbeeld – adviseurs zoals ik. Maar dat de sector draait om de bakkers, operators, productiemensen, chauffeurs en winkelmedewerkers in het primaire proces van de keten. Mensen, die iedere dag opnieuw zorgen voor die stroom brood en banket waar heel Nederland mee wordt gevoed.
De wereld hangt van veranderingen aan elkaar. Je kunt ze verketteren. Je kunt ermee leren omgaan. Of je kunt ze omarmen. Eén ding is zeker: Je houdt ze niet tegen.
Foto: Pexels via Unsplash